edw 2003 07 s12, Literatura techniczna, Czasopisma, Elektronika Dla Wszystkich, edw podf
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Konkurs
Na rysunku przedstawiony jest układ
z trzema diodami.
Jak zwykle zadanie konkursowe pole-
ga na rozszyfrowaniu:
ponieważ chodzi o lampę z szeregowym żarzeniem (pierwsza litera
P w oznaczeniu). Lampy tej rodziny wymagają prądu żarzenia o wartości
0,3A. Lampy z takim szeregowym żarzeniem stosowane były powszech-
nie w odbiornikach telewizyjnych, gdzie nie było transformatora siecio-
wego i połączenie włókien żarzenia w szereg (plus termistor ograniczają-
cy prąd przy włączaniu) pozwalało zrealizować ten obwód w wyjątkowo
prosty sposób.
Taka propozycja ukazała się w Re 10/1988, gdy w domach pracowało
jeszcze wiele telewizorów lampowych, a te akurat lampy były trudne do
zdobycia. Opracowywano układy, które mogły bezpośrednio zastąpić
lampy. Dziś taka praktyka wydaje się co najmniej dziwna, ale na pewno
nie była dziwna piętnaście lat temu.
Jeśli chodzi o rozwiązanie zagadki prezentowanego układu, tym ra-
zem zdecydowaną przewagę mieli elektronicy „dawniejsi”, dla których
lampy swego czasu były codziennością.
Andrzej Kasprzak
ze Stryjna
napisał m.in.:
(...) Kiedyś taki układ sprawdziłem praktycznie w telewizo-
rze BERYL 102, ale jakość obrazu była moim zdaniem nieco gorsza niż
w przypadku lampy. Coś podobnego było kiedyś stosowane w niektórych
egzemplarzach telewizora NEPTUN 427, 428.
Dziś lampy elektronowe przeżywają drugą młodość w sprzęcie audio,
przede wszystkim we wzmacniaczach i przedwzmacniaczach mocy. Nie
stosuje się tam jednak układów zastępczych lamp elektronowych, podob-
nych do prezentowanego. Takie układy zastępcze, zwłaszcza z tranzysto-
rami bipolarnymi nie są w stanie odzwierciedlić specyficznych cech
lamp. Dotyczy to przede wszystkim triod i tetrod, które mają szczególne
charakterystyki wyjściowe; trochę lepiej jest z pentodami. Nie sposób
więc zbudować dobrego odpowiednika lampy ECL11 (trioda+tetroda mo-
cy), o co prosi jeden z Czytelników. Właściwości pod pewnymi względa-
mi podobne do lamp (pentod) mają tranzystory MOSFET N o wysokich
dopuszczalnych napięciach dren-źródło. Dziś właśnie one znajdują wiele
zastosowań wróżnorodnym sprzęcie elektronicznym, choć też nie mogą
odwzorować i zastąpić lamp. Dlatego nie mają sensu próby stosowania
takich układów zastępczych we wzmacniaczach audio - lepiej od razu bu-
dować wzmacniacz tranzystorowy lub na układzie scalonym.
Nagrody książkowe za najlepiej uzasadnione odpowiedzi otrzymują:
Andrzej Kasprzak
- Rybczewice,
Zdzisław Sołtys -
Żarnów,
Piotr Gru-
da
- Łódź.
Jak działa i do czego służy taki
układ?
Odpowiedzi, koniecznie oznaczone
dopiskiem
Jak07
, należy nadsyłać w terminie 45 dni od ukazania się tego
numeru EdW. Nagrodami w konkursie będą kity AVT lub książki.
Rozwiązanie zadania z EdW 3/2003
Tym razem wszystkie nadesłane odpowiedzi były poprawne. Zadanie
było specyficzne, odpowiedzi było trochę mniej niż zwykle, a starsi Czy-
telnicy nie mieli szczególnych trudności z odpowiedzią. Co ciekawe,
w zadaniu nie wzięli udziału młodzi Czytelnicy, którzy regularnie przy-
syłają odpowiedzi na ten konkurs. Nic dziwnego, ponieważ przedstawio-
ny dziwny układ z dwoma tranzystorami to substytut lampy elektronowej
PFL200 (trioda + pentoda), zwanej potocznie „peefelką”. Lampa ta pra-
cowała w starych, oczywiście czarno-białych odbiornikach jako wzmac-
niacz końcowy sygnału wizji i wzmacniacz ARW i kontrastu w torze p.cz.
Dla każdego, kto choć trochę miał do czynienia z lampami, dobrą
wskazówką były dwa rezystory między punktami oznaczonymi 4, 5. Jak
wiadomo, standardowo są to nóżki żarzenia. Rezystory te są potrzebne,
12
Elektronika dla Wszystkich
[ Pobierz całość w formacie PDF ]