ebook wizerunek profesjonalistki, eBook, Eksiążki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Jak
kreowanie wizerunku profesjonalistki
Jak ubierać się
do pracy
e-book:
Wizerunek profesjonalistki
Izabela Sieroszewska
Jak
ubierać się do pracy
– kreowanie wizerunku profesjonalistki
Świadome kreowanie własnego wizerunku pozwala wysyłać zamierzone przez nas komunikaty, niezależnie od
tego, w jakiej branży pracujemy. Bogate CV o długości zbliżonej do listy pasażerów Titanica, znajomość języków
w liczbie, która zawstydziłaby Indianę Jonesa - to przydatne atrybuty, ale nie pomogą, jeżeli na rozmowie kwali-
ikacyjnej pojawimy się w koszulce ulubionego zespołu i japonkach. Odpowiedzialny za ten stan rzeczy jest tzw.
efekt pierwszego kontaktu - według psychologów społecznych podczas pierwszego spotkania około 90% infor-
macji o nas przekazywanych jest przez czynniki pozawerbalne. W ciągu pierwszych 7 sekund stereotypy zwią-
zane ze sposobem zachowania, mową ciała i wizerunkiem determinują to, jak jesteśmy i będziemy postrzegani
w przyszłości.
Jak hartował się dress code
„Jak cię widzą, tak cię piszą” – to powiedzenie nie traci na aktualności. Już od czasów starożytnych konkretne typy
ubioru przypisane były określonym warstwom społecznym, a na przestrzeni wieków przybywało cech wyróżnia-
jących poszczególne grupy zawodowe. Obowiązujący obecnie kanon stroju biznesowego zaczął wykształcać się
w połowie XIX wieku - wraz z pojawieniem się klasy średniej.
Współczesny dress code, choć najczęściej kojarzony ze sformalizowanym strojem biznesowym, nie jest z nim
tożsamy i nie musi być narzuconym przez pracodawcę zbiorem sztywnych zasad. Powinien wywodzić się z naszej
umiejętności dobrania stroju do warunków izycznych, okoliczności oraz zajmowanego stanowiska i być wyra-
zem szacunku dla przełożonych, interesantów lub współpracowników. W praktyce oznacza to unikanie strojów
zbyt ekscentrycznych i wyzywających. Istnieje wiele jego odmian właściwych dla danej branży, ale u podstaw
wszystkich powinien leżeć umiar, prostota i dbałość o jednolity wizerunek pracowników reprezentujących irmę.
Regulacjom (raczej w formie wytycznych, niż ścisłych nakazów) podlegają najczęściej ubiór i obuwie, ale spoty-
kane są również przepisy dotyczące fryzury, makijażu i dodatków.
2
e-book:
Wizerunek profesjonalistki
Profesjonalny wizerunek biznesowy - krótki przewodnik
Podstawą profesjonalnego wizerunku biznesowego jest styl klasyczny, który powinien łączyć zasady etykiety i
indywidualny styl pracownika. Najczęściej spotykane są dwa typy ubioru.
Biznesowo – formalnie i swobodnie
Pierwszy z nich to strój biznesowy, uzależniony od charakteru, miejsca pracy oraz kultury organizacyjnej danej
irmy, występujący w wersji formalnej (business attire) i swobodnej (business casual).
Podstawą garderoby jest tutaj spódnica (koniecznie zakrywająca kolana) i żakiet, spodnie z żakietem oraz su-
kienka o prostym kroju, najczęściej tzw. princeska. Spódnica powinna być prosta, pozbawiona koronek i falban,
dopuszczalny jest jednak minimalistyczny wzór, jak choćby pepitka. Fasonem kojarzonym zazwyczaj ze spódnicą
biurową jest bezlitosny dla igury krój ołówkowy, jest to jednak wyobrażenie sztampowe i nieprawdziwe. Model
spódnicy, jak zresztą wszystkich części garderoby powinien korespondować z naszą sylwetką, tuszować man-
kamenty i eksponować zalety. Bluzka koszulowa i marynarka sprawdzą się podczas formalnych spotkań, ale na
co dzień mogą być zastąpione gładkim topem, golfem lub swetrem typu „bliźniak”. Ramiona zawsze powinny
pozostać zakryte. W pojęciu klasyki i dobrego smaku nie mieści się w żadnym wypadku bielizna widoczna spod
ubrania. Barokowe biustonosze, które mogłyby odznaczać się pod bluzką, lepiej zostawić na inne okazje, wybie-
rając na co dzień gładkie modele w neutralnym kolorze.
Czy kolory mają znaczenie?
Kolorystyka ubioru to jeden z sygnałów niewerbalnej komunikacji interpersonalnej. W biznesie dominują barwy
chłodne i stonowane, utożsamiane z autorytetem, władzą i powagą: granatowy, graitowy i odcienie szarości. Do-
puszczalny jest także czarny (zarezerwowany raczej na wieczór) i brązowy. Badania wykazały jednak, że ten drugi
jest kojarzony z ciepłem i przytulnością, a osoby noszące ten kolor są postrzegane jako tradycjonaliści i budzą
mniejszy respekt niż ci, którzy wybierają „power colours”. Wpływ na to może mieć fakt, że na przestrzeni wieków
brązowy był kolorem przeznaczonym dla służby, jako praktyczny i niebrudzący się.
Tam, gdzie nie ma rygorystycznej polityki ubioru, panie mogą wybierać także spośród mniej zobowiązujących
kolorów o delikatnym natężeniu. Barwy jaskrawe i żywe w stroju to synonimy dynamizmu i aktywności, ale po-
winno się je ograniczyć do drobnych dodatków. Oczywiście noszone kolory powinny pozostawać w harmonii z
naturalną tonacją naszej cery, włosów i oczu. Nie każdy w przepisowych szarościach wygląda dobrze, zawsze jed-
nak można osłabić ten efekt apaszką lub szalem w odpowiedniejszym dla nas kolorze. Dodatki z powodzeniem
mogą zastąpić biżuterię, która - podobnie jak reszta stroju - nie może być zbyt ciężka lub krzykliwa.
Obuwie powinno zakrywać całą stopę - jedynie latem dopuszcza się modele z odkrytą piętą. W Polsce przeważnie
wymaga się noszenia przez cały rok rajstop czy pończoch w cielistym kolorze, ale w krajach o cieplejszym klima-
cie nie jest to koniecznością.
3
e-book:
Wizerunek profesjonalistki
Kluczem do profesjonalnego wyglądu biznesowego jest spójność dodatków i poszczególnych elementów ubio-
ru. Nawet najlepszej jakości i idealnie dopasowana garsonka nie obroni się w towarzystwie torby rodem z ma-
rzeń ekstrawaganckich gwiazdek. Torebka powinna być odpowiedniej wielkości, żeby pomieścić potrzebne do-
kumenty i drobiazgi, ale nie powinna też sprawiać wrażenia, że jej zawartość pozwoliłaby nam przetrwać dwa
tygodnie w lesie.
Do irm restrykcyjnie podchodzących do wyglądu należą przede wszystkim te, w których pracownicy mają bez-
pośredni kontakt z kontrahentami. Przykładem tego mogą być kancelarie adwokackie, których przedstawiciele
mają budzić w kliencie zaufanie i poczucie bezpieczeństwa.
,,
Każde spotkanie z klientem wymaga odpowiedniego zachowania, w tym właściwego ubioru i od tej reguły nie ma odstępstw.
Oczywiście zdarzają się sytuacje nagłe i niezaplanowane, dlatego również w pozostałym czasie konieczne jest zachowanie
podstawowych standardów w zakresie stroju - np. unikanie wydekoltowanych i krzykliwych bluzek lub zbyt krótkich spódnic.
Większe kancelarie mają z zasady dość restrykcyjny, formalny dress code, z którym pracownik jest zapoznawany przy przyjęciu do
pracy. W pozostałych kancelariach, gdzie dopuszczalna jest swobodniejsza wersja stroju biznesowego, zdarza się tak,
że o obowiązującym wyglądzie można się dowiedzieć od współpracowników lub z własnych obserwacji. Prawnik zatrudniony
np. w spółce informatycznej, w której nie obowiązują formalne wytyczne odnośnie wizerunku pracownika, powinien zawyżać
standardy ubioru, jako osoba stale kontaktująca się z klientami i będąca łącznikiem z jej kadrą zarządzającą. Należy zwrócić uwagę
na jeszcze jeden fakt. Samorząd radcowski w swoim kodeksie etyki i innych dokumentach dotyczących zasad wykonywania zawodu
prawnika, podkreślając szczególną funkcję, jaką prawnik spełnia w społeczeństwie, wskazuje m.in. na to, że prawnik zobligowany
jest do właściwego stroju, który uwydatniałby charakter i rangę wykonywanego zawodu.
,,
Miejsce na własny styl
Czy istnieje zatem miejsce na indywidualny styl w biurze? Jak najbardziej, ponieważ pracodawcy określają najczę-
ściej pewne ramy, poza które nie należy wychodzić, zostawiając spory margines dowolności. To pozwala wybrać
samodzielnie korzystne dla nas fasony, kolory czy dodatki zgodne z obowiązującymi trendami, jednak i tutaj
powinny raczej dominować tendencje klasyczne.
Zasady dotyczące schludności ubioru i unikania tego, co może zostać uznane za wyzywające, są wspólne dla
wszystkich pracowników. Osoby tworzące tzw. back oice, czyli nie mające kontaktu z klientem, mogą jednak
pozwolić sobie na dużo luźniejszy strój. Bardziej nowoczesne irmy, banki kierujące ofertę do młodych ludzi,
małe i średnie przedsiębiorstwa zdecydowanie częściej pozwalają pracownikom na sportową elegancję, nie tylko
z okazji „casual Fridays”. Dopuszczalne są różnorodne materiały - sztruks, zamsz, jeans. W przypadku tego ostat-
niego należy jednak wybrać podstawową, granatową wersję spodni czy spódnicy o prostym kroju.
4
Marianna Poproch-Wesołowska, prawnik:
e-book:
Wizerunek profesjonalistki
Tam, gdzie polityka ubioru nie jest ściśle narzucona i skodyikowana, pomocna może okazać się intuicja i zmysł
obserwacji. Dzisiaj na szczęście przepisy nie są restrykcyjne tak bardzo, jak w Poznaniu w XVI wieku, gdzie obo-
wiązywało prawo nakładające grzywny na służące ubrane zbyt strojnie, ale niepisana zasada mówi, że asystentka
powinna nosić się w sposób umożliwiający odróżnienie jej od przełożonej. Nie oznacza to oczywiście konieczno-
ści zamachu na swój wizerunek i noszenia nieodpowiednich dla siebie rzeczy, ale przyda się znajomość bizneso-
wych form ubioru i różnic między nimi. Przykładowo, kiedy szefowa ma w zwyczaju nosić klasyczne sukienki o
kroju princeski, asystentka może wybrać odpowiedniej długości szmizjerkę.
Jak nosić się w korporacji?
Drugi typ ubioru służbowego to korporacyjny - ujednolicony w fasonach i kolorystyce, narzucany przez irmy, w
których pracownicy mają kontakt z klientami i gdzie istotną rolę odgrywa identyikacja wizualna marki. W przy-
padku pracowników banku czy instytucji publicznych jednolity ubiór może pomóc w wykreowaniu wrażenia
ładu i systematyczności, oddalając epokę, w której petent atakowany był wybuchami indywidualizmu w postaci
lamparcich cętek czy dekoltów bez tajemnic. Ponadto zestandaryzowany ubiór pomaga w szybkim określeniu,
jakie stanowisko zajmuje dana osoba lub, jak w przypadku lekarskich kitlów, sprzyja tworzeniu u pacjenta zaufa-
nia i poczucia bezpieczeństwa.
Mundur irmowy
Uniformizacja może obejmować tylko część garderoby, w formie irmowego podkoszulka lub apaszki lub stano-
wić mundur, jak np. w przypadku stewardess. Wewnętrzne normy każdej linii lotniczej deiniują wygląd perso-
nelu w najdrobniejszych szczegółach, poczynając od rodzaju i koloru rajstop, typu obuwia i wysokości obcasów,
poprzez dopuszczalną długość rozpuszczonych włosów oraz sposób ich upięcia powyżej tej długości, kończąc
na sposobie wiązania apaszki. Obowiązkowy jest skromny makijaż, biżuteria w postaci łańcuszków czy wisiorków
powinna być schowana pod ubraniem, a ze względu na fakt serwowania jedzenia noszenie pierścionków czy
bransoletek jest ograniczone i wymagany jest staranny manicure. Niedopuszczalne jest łączenie irmowego mun-
durka z elementami własnego stroju, ekspozycja emblematów religijnych i tatuaży. Personel pokładowy podlega
kontrolom ze strony osoby odpowiedzialnej za ich wygląd i w przypadku uchybień może nie zostać dopuszczony
do lotu. Mundurek spełnia funkcje tak estetyczne, jak i praktyczne - ma być wygodny i wykonany z materiałów
odpornych na gniecenie, powinien również dawać pasażerom poczucie bezpieczeństwa i komfortu poprzez wy-
raźne wyróżnienie załogi.
Obecnie wiodące linie przewoźników odchodzą nieco od stylistyki paramilitarnej na rzecz klasycznej elegancji,
zwracając się z prośbą o pomoc do projektantów takich jak Yves Saint Laurent, Ralph Lauren czy Christian Lacroix.
Również tutaj dress code niejedno ma imię. Uniformy tradycyjnych przewoźników są bardzo różnorodne, a ich
kolorystyka jest ściśle powiązana z koncepcją wizerunkową marki. Mogą być to klasyczne, granatowe mundurki
wykorzystujące zamiennie spódnicę i spodnie, soczyście czerwone garsonki, a nawet długie barwne sukienki z
motywami kwiatowymi - wszystkie jednak proste i eleganckie. Swobodniejsze podejście do stroju prezentują tani
przewoźnicy. Ich stewardessy noszą t-shirty z nazwą irmy, jeansowe kurtki i spódnice z rozcięciami przed kolano,
odchodząc w ten sposób od konserwatywnego wyglądu załóg tradycyjnych linii.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]