droga do wewnętrznej równowagi, ebooki3
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Spis treści
Wstęp
Dlaczego warto przeczytać tę książkę
5
Rozdział 1.
Ciało
7
Rozdział 2.
Umysł
23
Rozdział 3.
Dusza
29
Rozdział 4.
Od czegoś trzeba zacząć — zrób pierwszy krok
35
Rozdział 5.
Jak nabrać dystansu do swoich problemów
— otwórz oczy
43
Rozdział 6.
Jak pozbyć się wewnętrznego krytyka — mów i słuchaj
55
Rozdział 7.
Jak szybko się uspokoić i pozbyć lęków
— odkryj wewnętrzną harmonię
71
Rozdział 8.
Błyskawiczne i wolniejsze metody
zarządzania emocjami — po prostu się zrelaksuj
87
Rozdział 9.
Jak utrzymać spokój niezależnie
od otoczenia — uśmiechnij się do ludzi
103
Rozdział 10. Drobne przyjemności — znajdź radość życia
121
Rozdział 11. Odkryj w sobie wewnętrzny spokój
— odzyskaj równowagę
143
Rozdział 12. Beunity, czyli Jedność
163
5. Jak nabrać dystansu do swoich problemów — otwórz oczy
5
Jak nabrać dystansu
do swoich problemów
— otwórz oczy
Z tego rozdziału dowiesz się:
•
jak nabrać dystansu do swoich problemów,
•
jak wzmocnić pozytywne uczucia i osłabić negatywne,
•
jak pozbyć się raz na zawsze natrętnych myśli,
•
jak zacząć się śmiać z tego, co wcześniej traktowałeś zbyt
poważnie.
Słońce leniwie sunęło w kierunku horyzontu, połyskując ostrym wie-
czornym światłem dokładnie w szparze pomiędzy dwoma blokami.
Po czerwonym niebie płynęły chmury gonione wiatrem, przybierając
różne kształty. W oknach budynków mieniło się kolorowe, odbite od
tarczy słonecznej światło.
Obok, w parku, na malutkim skwerku pośrodku blokowiska, zapo-
mnianym kawałku miejskiej zieleni, na grzbiecie kamiennego wró-
belka siedziała dziewczynka z twarzą zwróconą w stronę słońca.
Agnes, bo tak właśnie ma na imię nasza główna bohaterka, lubiła
tu przychodzić. Mogła sobie spokojnie odpocząć i poczytać.
A miała bardzo nietypowe jak na nastolatkę hobby: najbardziej ze
wszystkiego fascynował ją ludzki umysł. Uzbierała już pokaźną bi-
blioteczkę książek na ten temat. Począwszy od starych teorii z po-
czątku wieku, skończywszy na nowym, zupełnie innym podejściu
do człowieka i struktury jego myśli.
43
Droga do wewnętrznej równowagi, czyli jak wyluzować i pozbyć się stresu
Wzięła głęboki wdech nosem i nabrała w płuca wieczornego, chłod-
nego powietrza. Pachniało jesienią. Z plecaka wygrzebała kolejną
książkę z cyklu
Przeżyj w miejskiej dżungli i jeszcze do tego za-
rób na tym kupę kasy
i zagłębiła się w lekturze.
Była uroczą nastoletnią dziewczyną, w wieku, w którym dzieci myślą,
że już są dorosłe, a dorośli, że jeszcze są dziećmi. Te właśnie „dzieci”
z politowaniem wówczas patrzą na dorosłych, którzy z godnym po-
dziwu uporem traktują je, jakby nie chcieli zauważyć, że ich cór-
kom dawno urosły piersi, a synowie mówią z basowym podźwię-
kiem i często rano zajmują łazienkę na poranne golenie.
Najciekawsze jest w tym jednak to, że dorośli zachowują się tak,
jakby nigdy, ale to nigdy nie byli w tym wieku. Skutecznie usunęli
z pamięci swój własny obraz, kiedy to musieli borykać się z burzą
hormonów i swoimi własnymi, czepiającymi się starymi. No jasne,
lepiej takich rzeczy nie pamiętać. Chociaż może warto byłoby od
czasu do czasu poszukać w sobie chociaż szczątków dziecka, którym
się było, po to, żeby jeszcze raz doświadczyć prawdziwej, szczerej
dziecięcej otwartości i prostolinijności, której teraz często im tak
bardzo brakuje.
Dzięki wiedzy, jaką wyczytała, Agnes osiągnęła w szkole minimal-
nym nakładem pracy to, na co inne dzieci musiały ciężko pracować.
Miała rewelacyjne oceny, była kapitanem drużyny siatkarskiej i naj-
popularniejszą dziewczynką w szkole. A nawet jeśli jeszcze nie naj-
popularniejszą, to z pewnością niedługo nią będzie. Czasami tylko
starzy dawali popalić. Ciągle im było mało, w szczególności mamie.
Nieustannie podnosiła poprzeczkę. Agnes rozumiała, że mama chce
się nią chwalić dokoła, lecz czasami jakby wyczuwała w niej chęć
rywalizacji ze swoją własną córką. Na szczęście znalazła i na nią
skuteczne sposoby. Wiedziała, co powiedzieć, żeby poczuła się do-
brze, no i żeby... przede wszystkim przestała się czepiać. Niestety,
nie można zmienić drugiego człowieka, więc albo trzeba go zaak-
ceptować takim, jakim jest, albo... dobrze wytresować.
Bęc!!!
44
5. Jak nabrać dystansu do swoich problemów — otwórz oczy
— Ożeż kurde, znowu — powoli uniosła się na rękach. — Zawsze,
jak się zamyślę, to spadam z tego cholernego wróbelka. Au! Kurczę!
— usiadła, rozmasowując sobie plecy. — Może powinnam sprawić
sobie jakieś siodełko? — powiedziała do siebie i bynajmniej nie był
to żart.
— Hi, hi, hi — nieopodal w krzakach usłyszała czyjś chichot.
Szybko zerwała się na nogi i jednym susem wskoczyła w krzew dzi-
kiej róży.
— Au, aj, aj! Kurde — to nie był dobry pomysł, kolce powbijały się
jej w ubranie, drapiąc ręce i nogi. Szybkość działania okazała się
jednak owocna, bo trzymała za ubranie chłopca z przerażoną miną,
który chyba zupełnie nie spodziewał się takiego obrotu sytuacji.
— Mam cię, gówniarzu!
— Puść, no co ty!
— Czego szpiegujesz? — popatrzyła na niego podejrzliwie. — Za-
raz, zaraz, ja cię znam, to ty jesteś ten Militarny Świr ze szkoły.
Pamiętam cię, łaziłeś za mną, zanim poszłam do liceum. Ja cię od-
uczę, gnojku, podglądania starszych — i zamachnęła się, żeby go
palnąć w jego czarną czapkę z napisem N.Y.P.D.
— Nie szpieguję, mam coś dla ciebie — zmrużył oczy i wsunął się
głębiej w kołnierz, oczekując na uderzenie.
— Co? — Agnes stała z ręką w powietrzu.
— To — wyciągnął z kieszeni kopertę i przycisnął jej do brzucha.
— Co to jest?
— Nie wiem, mam ci tylko to przekazać i tyle. Puść mnie — zaczął
się szarpać.
— Żarty? Co tam jest?
— Mówiłem, że nie wiem.
Chwyciła kopertę, a on, korzystając z chwili jej nieuwagi, szybko
wyrwał się z uścisku i zaczął uciekać.
45
[ Pobierz całość w formacie PDF ]